Rainbowgirls

Voor mijzelf dacht ik al jaren dat ik lesbisch was. Die ene franse lerares was toch wel erg mooi
Toch geprobeerd met jongens een relatie aan te gaan, maar toen ik 20 was, werd het mij wel duidelijk. Het was écht zo. Tegenover mn moeder ben ik uit de kast gekomen via de sms. Ik was op dat moment bij mijn toenmalige vriendinnetje en ik kreeg een sms van mijn moeder waarom ze mij niet kon bereiken op mijn thuistelefoon. Ik heb toen gereageerd dat ik bij mijn vriendinnetje was voor een paar dagen. Hierop kwam de vraag, je vriendinnetje in de zin van een relatie? Ja mam, mijn vriendinnetje in de zin van een relatie. En daar mocht ze het mee doen

Op mijn 16e kreeg ik steeds meer het idee dat ik vrouwen toch wel leuker vond dan mannen. Op dat moment niks mee gedaan, want dacht dat het gewoon een puberale periode zou zijn. Wel iets met een jongen gekregen op mijn 20e geloof ik, maar merkte snel dat het echt niet zou werken.
Twee jaar geleden kreeg ik een nieuwe collega waar ik helemaal verliefd op werd. Toen ben ik voor mezelf gaan accepteren dat het nou eenmaal zo was: ik val op vrouwen.
Het heeft nog wel even geduurd tot ik echt uit de kast kwam naar vriendinnen en mijn ouders, maar afgelopen zomer heb ik eindelijk durven te vertellen.
En wat een opluchting was dat! Alleen maar positieve reacties gekregen en ook bijna van iedereen kreeg ik de opmerking dat ze het lang wisten, maar nooit durfden te vragen.
M'n beste vriendinnetje zei ook echt: "he he, EINDELIJK!!!!". Ze vloog jankend om m'n nek, want ze was zo blij voor me dat ik nu mijn eigen geluk kan achterna gaan.
Nu vraag ik me echt af waarom ik er zo lang mee heb gewacht. Maar goed. Dit is dus mijn verhaal.

Ik weet al sinds ik adem dat ik op vrouwen val. 1 keer willen vertellen thuis...maar toen was het van : ik ben ik ben.......verkouden.
Haha. Was niet het goede moment. Dat kwam een paar jaar later. Ik heb het tegen mijn moeder verteld en mijn moeder heeft het aan mijn vader verteld. Maar ja, die wisten het natuurlijk allang!

Ik was erg laat uit de kast op mijn 29e pas. Het begon notabene met mijn ex vriend, die zei dat ik beter even kon gaan googlen. Uiteindelijk kwam ik op de oude site terecht, nog steeds niet helemaal overtuigd. Totdat ik verliefd werd op een meisje van dat forum.
Toen kon ik er niet meer onderuit. Ik was 29 en compleet in de war. Hoe kon dat nou? Waarom had nooit iemand me verteld dat dit een optie was? Ik begreep nu wel waarom het met jongens nooit goed bleef gaan. Ik begreep nu dat ik al die tijd iets had gemist.

Ik heb het heel snel aan mijn vrienden en familie verteld. Mijn vrienden reageerden allemaal heel goed, sommigen wisten het al voordat ik het zelf wist. Alleen mijn moeder had grote moeite met dit nieuws. Dit heeft een behoorlijke tijd geduurd, maar ondertussen heeft ze in de gaten dat dit geen 'fase' is en dat ik echt gelukkiger ben met een vrouw.

Dus eind goed al goed...

Met mijn ex vriendje heb ik overigens nog altijd een heel goed contact. Ik ben hem erg dankbaar dat hij mij aan het googelen heeft gezet, anders zat ik misschien nog steeds in die kast haha. Brr moet er niet aan denken.

ik heb nooit in de kast gezeten hahahaha wist het al heeeel vroeg

ik heb heeeeeel lang in de kast gezeten maar door de begrafenis onderneemster van mijn moeder wist ik het ineens en het voelde als thuis komen hoewel dat niets werd heb ik iets later de liefde van mijn leven gevonden

In 2006... Ook mijn mannelijke ex zei het al. En ik bij hoog en laag ontkennen. Maar goed. We hebben het in dat jaar uitgemaakt en zo ben ik met mijn zoektocht begonnen. Kwam al heel snel bij rbg wat toen ook nog in de opstartfase was... Uit de kast gekomen etc. Mijn eerste liefde, mijn tweede jullie hebben het kunnen meemaken. Nu inmiddels vier relaties verder... Ik weet nog steeds niet of het nu alleen maar vrouwen zijn voor mij. Daar kom ik vanzelf ooit nog wel achter.

Moet het in een hokje Jolan? Ik denk dat als je je ware liefde ontmoet het niet uit maakt of het een man of vrouw is. Als het goed voelt voelt het goed.
Zelf heb ik nog heel erg geprobeerd om het hetero leven vol te houden, maar voor mij werkte dat gewoon niet meer.
Dus kan ik met zekerheid zeggen, geen mannen meer voor mij. (By the way, mijn laatste vriendje was vrouwelijker dan ik zelf haha)

x

de vraag was ook of je het je ouders hebt verteld en zoja wanneer, bij mij is dat best grappig, omdat ik eigenlijk mijn moeder pas weer terug heb sinds een jaar of 2 en ja , ik heb het haar gezegd..... ze was wel even stil hoor hahahaha, maar ja .......
Ik ben nu 48 en gelukkig met man....... met een onderliggende vraag naar vrouw
Hoe de toekomst daarin is , geen idee.
Ik ben een enorm gezegend mens, en laat tegenwoordig alles op zijn of haar eigen gangetje gaan.
The answer is blowing in the wind.........

Oh en ik geloof niet in hokjes, pas er niet in, heb dat achteraf nooit gedaan, wil ook anderen niet in een hokje plaatsen.
Voor mij is geluk voor iedereen weggelegd op wat voor manier dan ook......heb respect voor elkaar en probeer er wat moois van te maken.
Het leven kan zo verrekte kort zijn ...........