Het gaat goed met Tessa, zegt het onderwerp. Dat klopt ook wel, maar het is wel eens anders geweest.
Nu vier jaar geleden heb ik een ruggenprik gehad omdat er iets niet goed zat in mijn rug na een val van de trap. Die ruggenprik ging mis en ik heb vervolgens een jaar in een rolstoel doorgebracht. Niemand wist wat er mis was met me. Ik heb twee ziekenhuizen en een dozijn artsen versleten, maar niemand kon me helpen. Vanaf mijn navel naar beneden was ik alles kwijt, zowel mijn kracht als mijn gevoel.
Daarbovenop kreeg ik een zware trombose waarvoor ik nog een spoedoperatie heb ondergaan en dat was ernstig kantje boord (dat vertellen ze je dan gelukkig achteraf) En als klap op de vuurpijl nog een tia waardoor mijn geheugen op gatenkaas lijkt.
Na zes weken ziekenhuis kwam ik thuis met mijn rolstoel in een onaangepast huis, alleen met twee kids van 5 en 7. Tja dilemma. Thuiszorg ging mis, er kwam niemand opdagen. Revalidatie ging mis, ze waren de papieren kwijt geraakt.
Lang verhaal kort, ik stond er helemaal alleen voor. Ik heb mezelf na een jaar uit de rolstoel weten te knokken, heb nog ruim twee jaar met krukken gelopen en nu vier jaar later loop ik weer 'gewoon'. Toch ben ik nog altijd niet de oude. En dat is waarschijnlijk ook een onbereikbaar doel al geef ik de strijd niet op. Ik ben blijvend beperkt, kan beperkte afstanden lopen en op slechte dagen soms moeizaam of alleen in huis.
Mijn kracht is nog steeds niet volledig terug. Daarnaast zijn er nog 101 andere bijwerking waar ik jullie niet mee zal vermoeien.
Ik heb een flinke dip gehad, want ik kon mijn werk niet meer doen. Sterker nog ik ben 100% afgekeurd, dus ik kan geen enkel werk meer doen. Dat was een klap in mijn gezicht, want wat blijft er dan nog over? Wie ben ik dan? Dat zijn vragen waarvan de antwoorden niet zo fraai waren een tijd geleden.
Gelukkig heb ik het nu voor mezelf in kunnen vullen. Ik ben klassiek homeopaat in hart en nieren en daar wordt ik gelukkig van. Dus dat ben ik aan het oppakken binnen mijn grenzen. Ook ben ik druk met de volleybal van mijn dochter, zowel als tweede trainer en als coach en ook daar haal ik veel voldoening uit. Dus mijn leven krijgt in positieve zin weer vorm en daar ben ik heel dankbaar voor, want het is een zware weg geweest, waarin ik niet altijd het positieve kon zien.
Ook ik heb een periode gehad waarin ik erg in mijn eigen wereld zat en de boze buitenwereld buiten sloot. Soms is het nodig om jezelf op de eerste plek te zetten en de rest is dan even minder belangrijk. Ik denk dat er niemand is die dat niet begrijpt.
Gelukkig zie ik nu weer wel de positieve kant en geniet ik van de dingen die ik wel kan in plaats van te balen van de dingen die ik niet meer kan. Ik tel mijn zegeningen, elke dag.
Het gaat goed met Tessa.
-
Tessa
- Site Admin
- Berichten: 802
- Lid geworden op: 03-11-2014 20:22
Het gaat goed met Tessa.
Volg je hart en je verdwaalt nooit..
-
Brianna
- Berichten: 57
- Lid geworden op: 04-11-2014 17:27
Een heel verhaal meis, en een aantal dingen heel herkenbaar. Ik ben ook 100 procent afgekeurd, na heliomare val je dan in een gat...... ben wel heel erg dankbaar dat ik een aantal heel erg goede mensen om me heen had die niet zomaar opgaven.
Petje af voor je griet, knokken is dan ook de enige optie toch .
Je bent een kanjer
xxx
Petje af voor je griet, knokken is dan ook de enige optie toch .
Je bent een kanjer
xxx