In 2009 heb ik een zwaar ongeluk gehad wat ervoor zorgde dat ik na een lange tijd in ziekenhuis en heliomare weer enigszins kan lopen, al weet ik nu na meerdere onderzoeken dat mijn benen achteruit gaan en dat de rolstoel straks een zeker uitzicht is.
Doordat ik door mijn ongeluk heel erg dicht op het randje gebalanceerd heb van er niet meer zijn, ben ik me wel heel erg bewust geworden dat ik mijn leven drastisch wilde omgooien.
Een hoop dingen heb ik niet in de hand, maar waar ik wel voor zorg is dat iedere dag weer een feestje is en dat ik zeker zo lang mogelijk wil genieten van het nu nog kunnen lopen.
Zo hebben we onze huiskamer helemaal opgeknapt, met behulp van een ongeloofelijk team lieve mensen, hebben we een knal fuif gemaakt van ons 12.5 jarig huwelijk en leven we bij de dag.
Verder heb ik contact met mijn moeder en zus, met de een gaat het super met de ander niet, maar ik heb nu wel geleerd om voor mezelf te kiezen, dus ook daar kan ik heel goed mee omgaan.
Door het ongeluk ben ik meer huisgebonden, met als gevolg dat ik me ben gaan interesseren voor de psychologie.Ik heb al 2 opleidingen achter de rug en wil er zeker verder mee.
Verder ben ik vooral creatief erg bezig en ja geniet ik van alles om me heen.
Oke, genoeg info ..............
